صوفی نامه

 

 

 

هر که رخ وام دید ، از دلش آرام رفت

 

خویش ندارد برون ، هرکه در این دام رفت

 

 

 

قسط تو میرفت و ما ، بی سر و بی دل شدیم

 

بهره که انداختی ، کار به اتمام رفت

 

 

 

 

مشعله ای بر فروخت شر خر بی خیر بانک

 

خودرو ضامن بسخوت ، خانگه عام رفت

 

 

 

عارف مقروض را ، در پس دیوار قسط

 

طاقت بهره نبود ، ننگ شد و نام رفت

 

 

 

گر به همه عمر خویش ، قسط دهم من همی

 

حاصل عمر آن دم است ، تا شنوم وام ، رفت

 

 

 

هرکه که قسطی نداد ، یا که به قرضی نسوخت

 

آخر عمر از جهان ، چون برود خام رفت

 

 

 

همت سعدی به وام ، میل نکردی ولی

 

وام چو دهندش به کام ، عقل به ناکام رفت!!

 

 

 

 

 

 

---

 

با تشکر از همکاری جناب سعدی جهت در اختیار قرار دادن تجربیاتشون!

پ.ن : سال نو مبارک !!

 

 

باشد تا رستگار شوید .